ایمپلنت دندان، یکی از روش‌های تقریباً نوینی است که در دندانپزشکی زیبایی و ترمیمی، طرفداران بسیار زیادی دارد. اما با شایعاتی مبنی بر احتمال ارتباط ایمپلنت با سرطان دهان روبرو شده است. مطالعات نشان داده‌اند که استفاده از ایمپلنت دندان به طور کلی با خطر ابتلا به سرطان مرتبط نیست و هیچ ارتباط مستقیمی میان سرطان و ایمپلنت وجود ندارد. ایمپلنت دندان یک روش جایگزینی دندان های از دست رفته است که با استفاده از جراحی کوچک، یک ساختار مصنوعی را به استخوان فک متصل می‌کند. در این مقاله از وب سایت دنتاک ، به بررسی دقیق این ادعا پرداخته و دلایل علمی را برای اطمینان از ایمنی ایمپلنت‌ها بیان می‌کنیم.
مطالب مرتبط: تفاوت ایمپلنت دندان و پروتز دندان
التهاب لثه و کارسینومای دهان
التهاب لثه پس از کاشت ایمپلنت دندان یکی از مشکلات ممکن است که برخی از افراد با آن مواجه شوند. این التهاب ممکن است به عنوان پری‌ایمپلنتیت یا پوست‌اپراتیو (پس از جراحی) رخ دهد التهاب به وجود آمده به دلایل مختلف مانند روش درمان، وضعیت جسمی بیمار و قصور دندانپزشک حین کاشت ایمپلنت نمایان می شود و بعضی از بیماران آن را با سرطان دهان اشتباه می گیرند. این موضوع اتفاق شایعی نیست و راه‌های زیادی برای درمان آن وجود دارد. در حالی که کارسینومای دهان یک نوع سرطان است که در بافت‌ها و سلول‌های دهان و تنگی‌های مجاور آن ایجاد میشود. این نوع سرطان معمولاً از سلول‌های سطحی دهان شروع میشود و به تدریج می‌تواند به سایر نواحی دهان و حتی به نواحی دیگر دست بیابد.
عوامل مختلفی می‌توانند خطر ابتلا به کارسینومای دهان را افزایش دهند، از جمله:
مصرف تنباکو: مصرف سیگار و دخانیات دیگر به شدت با افزایش خطر ابتلا به کارسینومای دهان مرتبط است.
مصرف الکل: مصرف بیش از حد الکل نیز با افزایش خطر ابتلا به این نوع سرطان همراه است.
عدم بهداشت دهانی: نقص در بهداشت دهانی و عدم مراقبت‌های دهانی مناسب می‌تواند به افزایش خطر ابتلا به کارسینومای دهان منجر شود.
عوامل ویروسی: برخی از ویروس‌ها، به خصوص ویروس پاپیلومای انسانی (HPV)، نقشی در برخی از حالات کارسینومای دهان ایفا می‌کنند.
تغذیه نامناسب: رژیم غذایی نامناسب و فقدان مواد مغذی مهم نیز ممکن است خطر ابتلا به این نوع سرطان را افزایش دهد.
علایم کارسینومای دهان ممکن است شامل زخم‌ها یا توده‌های دهان، خونریزی، درد، تغییر در رنگ یا شکل بافت‌ها، یا مشکلات در بلع و گفتار باشد.
ارتباط بین التهاب لثه (پریودنتیت) و کارسینومای دهان (سرطان دهان) یکی از موضوعاتی است که تحقیقات علمی به آن پرداخته‌اند. برخی مطالعات نشان داده‌اند که وجود التهاب مزمن لثه ممکن است با افزایش خطر برخی از انواع سرطان دهان مرتبط باشد. التهاب لثه باعث تجمع باکتری‌ها و التهابات در بافت‌های دهان میشود و ممکن است به مرور زمان به شکل پریودنتیت پیشرفت کند. در افرادی که به طور مداوم با التهاب لثه مواجه هستند، برخی از مواد شیمیایی تولید شده در اثر این التهابات (مانند آلدهیدها) ممکن است به عنوان عوامل افزایش خطر برخی از انواع سرطان دهان مطرح شوند. به هر حال، مطالعات بیشتری لازم است و مکانیسم دقیق این ارتباط هنوز به طور کامل درک نشده است. در هر صورت، بهداشت دهانی منظم، ارتقاء بهداشت لثه، و مراقبت‌های دندانی منظم می‌تواند به کاهش خطر این مشکلات کمک کند. برای اینکه از شر التهاب لثه بعد از اجرای ایمپلنت در امان باشید و استرس الکی برای سرطان‌زا بودن ایمپلنت نگیرید، توصیه می‌کنیم از کلینیک‌های معتبر استفاده کنید.
چرا ایمپلنت دندان سرطان زا نیست؟
نه تنها کاشت ایمپلنت دندان سرطان زا نیست، بلکه موجب رشد و استحکام استخوان فک شده و تا حد زیادی از تحلیل بافت لثه و استخوان فک جلوگیری می کند. از اصلی‌ترین مواردی که می‌توان به عنوان علت سرطان زا نبودن ایمپلنت یاد کرد، این است که دندان‌های جایگزین بسیار کمتر از دندان اصلی باعث بیماری‌های مرتبط با لثه می‌شوند. ایمپلنت‌های دندان اغلب از موادی مانند تیتانیوم یا آلیاژهای تیتانیوم ساخته می‌شوند. این مواد برای بدن انسان بی خطر شناخته شده‌اند و در طول زمان به خوبی با بافت‌های بدن تعامل کرده و عوارض ایجاد سرطان را نداشته‌اند. استفاده از ایمپلنت دندان به طور کلی به عنوان یک روش ترمیمی امن و مؤثر شناخته شده است و تا کنون هیچ شواهد قوی وجود ندارد که نشان دهد ایمپلنت‌های دندان باعث ایجاد سرطان می‌شوند.
آیا افرادی که سرطان داشته‌اند، می‌توانند ایمپلنت انجام دهند؟
افرادی که سابقه سرطان داشته‌اند، ممکن است بتوانند ایمپلنت دندان انجام دهند، اما این مسئله بستگی به چندین عامل دارد. در نظر گرفتن سابقه سرطان و اثرات درمان‌های گذشته می‌تواند در تعیین توانمندی برای اجرای ایمپلنت مؤثر باشد. در اینجا چند نکته مهم در این زمینه ذکر میشود:
توانمندی فیزیکی
افراد باید به اندازه کافی توانمندی فیزیکی داشته باشند تا جراحی ایمپلنت دندان را تحمل کنند. این شامل سلامت عمومی بدن، استقامت، و توانایی بهبود سریع بعد از جراحی میشود.
سابقه درمان سرطان
نوع سرطانی که فرد تجربه کرده و نوع درمان‌هایی که انجام شده است (مثل شیمی درمانی یا رادیوتراپی) نقش مهمی در تصمیم درمانی برای ایمپلنت دندان دارد.
وضعیت استخوان
استخوان در منطقه ایمپلنت نیاز به کیفیت و حجم مناسبی برای نصب ایمپلنت دارد. بعضی از درمان‌های سرطان ممکن است تأثیر منفی بر روی سلامت استخوان بگذارند.
مشورت با تیم درمانی
مشورت با تیم درمانی، شامل پزشکان دندانپزشکی، جراحان عمومی و پزشکان مختصص سرطان، می‌تواند تصمیمات بهتری در خصوص امکان ایمپلنت گذاری اتخاذ کند. با این حال، هر مورد باید به صورت فردی ارزیابی شود، و تصمیم در مورد انجام ایمپلنت باید با توجه به شرایط ویژه هر بیمار گرفته شود. بهتر است با دندانپزشک و تیم درمانی مشورت کرده و بررسی جامعی از وضعیت بالینی و تاریخچه پزشکی فرد صورت گیرد. نکته قابل توجه اینکه بسیاری از افراد سرطانی پس از طی دوره های درمانی نظیر شیمی درمانی و پرتو درمانی و کنترل روند بیماری اقدام به کاشت ایمپلنت کرده اند و جراحی های آنها موفقیت آمیز بوده است. این امر نیز نشان می دهد که ایمپلنت های دندانی نه تنها آسیبی به بدن نمی رسانند، بلکه با جایگزین شدن به جای دندان های از دست رفته، اصلاح طرح لبخند و زیبایی چهره را برای افراد به ارمغان می آورند.
نتیجه گیری
با توجه به تحقیقات و آزمایشات کلینیکی صورت گرفته، مشخص شده است که ایمپلنت دندان به عنوان یک روش ترمیمی امن و مؤثر در دندانپزشکی زیبایی و ترمیمی شناخته میشود. ایمپلنت‌های دندان اغلب از موادی مانند تیتانیوم ساخته می‌شوند که با بافت‌های بدن تعامل مثبت دارند و هیچ شواهدی برای اثبات ارتباط مستقیم بین استفاده از ایمپلنت و ایجاد سرطان دهان وجود ندارد. در نتیجه، استفاده از ایمپلنت دندان برای جایگزینی دندان‌های از دست رفته توصیه میشود.
